เป็นวัดที่ตั้งอยู่ในทำเลที่นักโบราณคดีท้องถิ่นเชื่อว่า เคยเป็นสถานที่ตั้งของเมืองชุมพรเก่า เนื่องจากมีการค้นพบแท่งศิลา ซึ่งมีความเข้าใจในเบื้องแรกว่าเป็นเสาหลักเมือง ครั้นต่อมาได้มีการพบว่าศิลาแท่งนี้คือพระพุทธรูปหินทรายที่ผุกร่อน ที่ชาวบ้านเรียกว่าพระข่อย นอกจากนี้องค์พระธาตุเจดีย์ยังบรรจุพระบรมสารีริกธาตุซึ่งเชื่อกันว่าน่าจะอยู่ในสมัยศรีวิชัย แต่ไม่ปรากฏหลักฐานที่แน่ชัด ทั้งนี้ได้มีการค้นพบวัตถุโบราณภายในวัดหลายชิ้น หากมีสภาพผุพังตามกาลเวลา และทางวัดได้เก็บรักษาเอาไว้บางส่วน อาทิเช่น ใบเสมา เศียรพระพุทธรูปหินทรายศิลปะศรีวิชัยเกือบ 20 เศียรอันเป็นศิลปะสมัยอยุธยา มีการขุดพบฐานรากเจดีย์และแนวกำแพงวัดโบราณจำนวนมาก ซึ่งแสดงถึงการเป็นที่ตั้งของชุมชนสมัยโบราณอย่างแท้จริง ขณะเดียวกันภายในวัดยังมีโบราณสถานเก่าแก่ ที่น่าชมอีกแห่งหนึ่ง นั่นคือ อาคารโรงเรียนปริยัติธรรมที่มีลวดลายตกแต่งหน้าจั่วตามสถาปัตยกรรมท้องถิ่น ของชุมพรนั่นเอง