วัดเก่าแก่แห่งนี้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2320 และได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อปี พ.ศ. 2325 และโปรดเกล้าฯ ยกฐานะเป็นพระอารามหลวงชั้นตรีชนิดสามัญ ในปี พ.ศ. 2539 โดยมีสิ่งที่น่าสนใจภายในวัดมากมาย น่าชม พระพุทธรูปปางไสยาสน์ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในภาคตะวันออก ประดิษฐานอยู่ภายในวิหาร เป็นพระพุทธไสยาสน์ปูนปั้นปิดทอง ขนาดหน้าตักกว้าง 32.49 เมตร ยาว 54.19 เมตร ศิลปะรัตนโกสินทร์ สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2519 โดยนายมนัส กลิ่นขจร จากกรมศิลปากร และสมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิรลงกรณสยามมกุฎ ราชกุมาร ได้เสด็จพระราชดำเนินมาทรงประกอบพิธีสวมพระเกศ เมื่อวันที่ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2531 พระอุโบสถ ที่น่าจะสร้างขึ้นในสมัยหลังรัชกาลที่ 3 มีกำแพงแก้วล้อมรอบทั้ง 4 ด้าน แต่ละด้านมีช่องทางเข้า ฉนวนด้านหลังมีเสารองรับ 5 ต้น ไม่มีบัวหัวเสา ฐานอาคารเป็นเส้นตรง มีเจดีย์ย่อมุมไม้สิบสองขนาดเล็กอยู่ภายในกำแพงแก้ว ภายในมีภาพจิตรกรรมฝาผนังเป็นภาพต้นไม้ ประเภทบอนไซและดอกไม้แบบจีน เรื่องทศชาติ และพุทธประวัติที่ยังคงสภาพสมบูรณ์ ลักษณะการเขียนน่าจะเป็นจิตรกรรมที่เขียนขึ้นหลังรัชกาลที่ 3 ลงมา เนื่องจากมีชาวต่างชาติปรากฏจำนวนมากในภาพวาด กุฏิและศาลาการเปรียญ ที่งดงามด้วยลายฉลุไม้แบบขนมปังขิง สันนิษฐานว่ามีอายุร่วมร้อยปี