อาคารสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ จังหวัดฉะเชิงเทรา เดิมเป็นอาคารที่ทำการมณฑลปราจีนบุรี สร้างขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 5 ช่วงเวลาที่การปกครองแบบมณฑลเทศาภิบาลเริ่มต้นขึ้น โดยมีการย้ายที่ทำการมณฑลปราจีนบุรีจากเมืองปราจีนบุรีมาตั้งที่เมืองฉะเชิงเทรา เมื่อวันที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2445 หลังจากนั้น 1 ปี จึงมีการสร้างอาคารหลังนี้ ภายหลังอาคารได้ถูกใช้เป็นศาลากลางจังหวัดฉะเชิงเทรา และระหว่างปี พ.ศ. 2506-2518 ใช้เป็นที่ตั้งของสำนักงานเทศบาลเมืองฉะเชิงเทรา ต่อมาในปี พ.ศ. 2520 กรมศิลปากรประกาศขึ้นทะเบียนอาคารหลังนี้เป็นโบราณสถาน หลังจากนั้นในปี พ.ศ. 2527 อาคารถูกเพลิงไหม้เสียหาย ถูกทิ้งร้างและไม่มีการซ่อมแซม จนกระทั่งมีการตรวจสอบกรรมสิทธิ์ที่ดิน และพบว่าที่ดินบริเวณที่ตั้งอาคารเป็นกรรมสิทธิ์ของสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ กรมธนารักษ์จึงได้ส่งมอบพื้นที่คืน เมื่อวันที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2527 ต่อมาในปี พ.ศ. 2540 สำนักโบราณคดีและพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติที่ 4ปราจีนบุรี กรมศิลปากร ได้ดำเนินการบูรณะอาคารครั้งแรก และในปี พ.ศ. 2548 สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ได้เข้าทำการปรับปรุงอาคารอีกครั้งเพื่อให้มีลักษณะใกล้เคียงกับอาคารศาลากลางมณฑลปราจีนบุรีเมื่อแรกสร้างและได้ใช้เป็นอาคารสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ จังหวัดฉะเชิงเทรา เรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน อาคารสำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ จังหวัดฉะเชิงเทรา เป็นอาคารก่ออิฐถือปูนชั้นเดียว กว้าง 19 เมตร ยาว 73 เมตร หลังคาทรงปั้นหยา มุงกระเบื้องซีเมนต์ มีรูปแบบทางสถาปัตยกรรมแบบนิโอคลาสสิค ผสมผสานกับฝีมือช่างและเทคโนโลยีท้องถิ่น ผังพื้นอาคารเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าแคบยาวแบบรูปตัวอี (E) เน้นที่มุขกลางและปลายทั้ง 2 ข้าง โดยมีปีกเป็นตัวเชื่อม ห้องทำงานวางตรงแนวกลางอาคาร มีระเบียงขนาบทั้ง 2 ข้าง ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง จุดเด่นของอาคาร คือ มุขกลางที่ยื่นเก็จเป็นผนังด้านหน้าความกว้าง 3 ช่วงโครงสร้างคานโค้ง ช่วงกลางเสามีแผงหน้าบัน หลังคาจั่วแบบวิหารกรีก ชนิดเปิดคานทับหลัง หน้าบันประดับปูนปั้นตราครุฑ สำนักงานทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์ได้เข้ามาบูรณะปรับปรุงอาคารตามหลักวิชาการ มีการอนุรักษ์โครงสร้างแบบเดิม ดัดแปลงและปรับเปลี่ยนประโยชน์ใช้สอยเพื่อให้เหมาะสมเป็นสำนักงาน และสามารถรักษาคุณค่าทางประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรมของอาคารเอาไว้ได้