ศาสนสถานเก่าแก่ มีอายุประมาณ 200 ปี ได้รับการขึ้นทะเบียนจากกรมศิลปากรในปี พ.ศ. 2545 ทั้งนี้ แม้ว่าไม่ทราบประวัติวัดตะกาดเง้าที่ชัดเจนมากนัก หากมีการพบเอกสารการประกาศจัดตั้งวัดในปี พ.ศ. 2370 ซึ่งตรงกับรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 3 จุดเด่นของวัดตะกาดเง้าแห่งนี้คือหอไตรกลางน้ำ ที่สันนิษฐานว่าสร้างขึ้นมาสืบเนื่องจากหลวงพ่อคล้าย หรือ หลวงพ่อสอน เจ้าอาวาสคนแรก ผู้มีวิชาด้านการแพทย์ ได้ไปทำการรักษาไข้ให้แก่เชื้อพระวงศ์ในเมืองหลวงจนหายจากการประชวร เจ้านายจึงได้พระราชทานหอไตร เพื่อเป็นพุทธบูชามาตั้งแต่สมัยนั้น หอไตรดังกล่าวสร้างขึ้นโดยฝีมือช่างหลวงสมัยปลายรัชกาลที่ 3 สันนิษฐานว่าชิ้นส่วนต่าง ๆ ของหอไตรหลังนี้ถูกนำมาจากที่อื่น แล้วนำมาประกอบเข้าด้วยกันโดยการเข้าสลักไม้ มีลักษณะเป็นอาคารยกสูง ทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า หลังคาเป็นทรงคฤห์ลดชั้นหน้าและหลัง หน้าเป็นแผ่นกรุแผ่นกระดาน จำหลักลายเครือเถา มีเทพพนมอยู่ตรงกลาง ปิดทองร่องกระจก ส่วนภายนอกเป็นพื้นระเบียงเพื่อกันฝนสาด ต่อมาทรุดโทรมลงจนประชาชนต้องช่วยกันทำการบูรณะซ่อมแซมขึ้นมาใหม่ในปี พ.ศ. 2544 ซึ่งหอไตรกลางน้ำหลังนี้ใช้เป็นที่เก็บหนังสือตัวเขียนและใบลานจารพระธรรม โดยเฉพาะคัมภีร์ พระไตรปิฎก นอกจากนี้ ภายในวัดยังมีวัตถุโบราณอีกหลายชิ้น เช่น พระประธานแกะสลักจากไม้ ธรรมาสน์ไม้ เป็นต้น ให้คนรักประวัติศาสตร์ได้ชื่นชมกันอย่างเต็มอิ่ม การเข้าชม : นักท่องเที่ยวหรือผู้สนใจสามารถเข้าเยี่ยมชมได้ทุกวัน ไม่มีวันหยุด โดยไม่เสียค่าธรรมเนียมในการเข้าเยี่ยมชมแต่อย่างใด