วัดวิหารเบิก หรือชาวบ้านนิยมเรียกว่า วัดเบิก ไม่มีหลักฐานว่าสร้างเมื่อใด จากรูปแบบสถาปัตยกรรมที่หลงเหลืออยู่สันนิษฐานว่าคงสร้างขึ้นราวสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น อุโบสถก่ออิฐถือปูน มีกำแพงแก้วล้อมรอบ ประตูกำแพงแก้วด้านหน้าทำเป็นซุ้ม ฐานอุโบสถเป็นฐานบัว ผนังอาคารส่วนในทึบ มีหน้าต่างด้านละ 3 บาน มีประตูทางเข้า 1 ประตูเฉพาะด้านทิศตะวันออก และประตูหน้าต่างทุกบานประดับซุ้มปูนปั้นลวดลายพรรณพฤกษา หน้าบันด้านทิศตะวันออก ตกแต่งด้วยลายปูนปั้นรูปพระนารายณ์ทรงครุฑยุดนาค ประกอบลายกนกเปลวก้านแย่ง หน้าบันด้านทิศตะวันตกตกแต่งด้วยลายปูนปั้นรุปพระอินทร์ทรงช้างเอราวัณ ภายในอุโบสถประดิษฐานพระพุทธรูปปางมารวิชัยปูนปั้นลงรักปิดทอง มีภาพจิตรกรรมรูปรัตนฆระ (ซุ้มเรือนแก้ว) มีเทวดาถือดอกบัว ยักษ์ถือกระบองอยู่ข้างซุ้ม และเขียนภาพวิทยาธร ฤาษี เหาะอยู่ด้านบน ภาพทศชาติชาดก เหนือหน้าต่างเขียนภาพเทพชุมนุม และแถวบนสุดเขียนภาพฤาษี นักสิทธิ์ วิทยาธร เหาะ ภาพพุทธประวัติตอนมารผจญอยู่บนผนังด้านตรงข้ามพระประธาน เพดานเขียนลายดาวเพดานสีทองบนพื้นแดง