เมื่อตั้งหมู่บ้านประมาณปี พ.ศ. 2373 คณะผู้นำหมู่บ้านได้กำหนดขอบเขตสถานที่ตั้งวัดชาวบ้านจึงได้พร้อมใจกันสร้างพระปางทรงสี่เหลี่ยมยอดตัดขึ้นหนึ่งองค์ ไม่มีหลักฐานยืนยันการสร้างเพื่อสิ่งใดและไม่มีทางเข้าออกจะมีเป็นช่องกระจกกลมๆหันหน้าไปทางทิศตะวันออกอยู่ส่วนบุญขององค์และสถูป (ชาวบ้านเรียกว่า อูป ) ประดิษฐานหลวงพ่อทองคำและเป็นที่จำวัตรของ ญาคู หลักคำแต่ยังไม่ได้ตั้งชื่อวัดไว้เป็นสถานที่ประกอบพิธีทางพุทธศาสนา และประเพณีที่สืบทอดกันมา ในปีพ.ศ. 2400 ปรากฏหลักฐานการตั้งชื่อวัด เนื่องจากสถานที่ตั้งวัดมีต้นโพธิ์จำนวนสองต้นภายในวัด จึงได้ตั้งชื่อว่า “วัดโพธิ์ศรี” แต่เมื่อการตรวจสอบชื่อวัดเพื่อกำหนดขอบเขตวิสุงคามสีมา ปรากฏว่ามีชื่อพ้องกันวัดโพธิ์ศรีของบ้านเชียง และเดิมวัดโพธิ์ศรีบ้านเชียงจะเรียกกันว่าวัดใน เนื่องจากมีร่องวัด อีกวัดหนึ่งคือวัดนอก “วัดสระแก้ว” จึงให้วัดโพธิ์ศรีบ้านเชียงชื่อว่าวัดโพธิ์ศรีใน และวัดโพธิ์ศรีที่บ้านทุ่งฝนชื่อว่า วัดโพธิ์ศรีทุ่ง ตามชื่อของหมู่บ้าน