งานวัดเขาวงพระจันทร์จัดขึ้นเป็นประจำทุกปี โดยปกติแล้วจะจัดช่วงเทศกาลตรุษจีน และในปี 2567 นี้ ทางวัดก็ได้จัดงานยาวถึงครึ่งเดือน ตั้งแต่วันที่10 - 25 กุมภาพันธ์ 2567 ซึ่งผมได้ไปมาเมื่อคืนวันที่ 18 เลยอยากจะเก็บภาพมาเล่าสู่กันฟังครับ

ในบทความนี้จะรวมเอาคำถามที่เจอบ่อย อย่างเดินทางยังไง ไปเส้นทางไหน จอดรถที่ไหนได้บ้าง เดินขึ้นลำบากมั้ย และต้องเตรียมตัวอะไรบ้างให้พร้อมก่อนเดินพิชิตบันไดขึ้นเขา 3,790 ขั้นครับ ถ้าพร้อมแล้วไปกันเลย!

เทศกาลประจำปี ขึ้นได้ 24 ชั่วโมง

เดินขึ้นลงเขาได้ตลอด ทั้งกลางวันกลางคืน จากที่ผมไปรอบล่าสุดถึงวัดประมาณ 3 ทุ่มครึ่ง และลงมาจากเขาก็ประมาณตี 1 ก็ยังเห็นคนเดินสวนขึ้นอยู่เรื่อยๆ อาจจะไม่เยอะมาก แต่ก็ไม่ขาดช่วง ใครที่ไม่ชอบแดด กลัวเป็นลมแดด แนะนำมาเดินตั้งแต่ช่วงเย็นเป็นต้นไป อากาศข้างล่างค่อนข้างร้อน และจะมีลมพัดเย็นตั้งแต่ประมาณขั้นที่ 2,000 ขึ้นไป

เสื้อเปียกชุ่มเหงื่อแน่นอน ต่อให้มาช่วงกลางวันกลางคืน ฉะนั้นเตรียมชุดที่สวมใส่สบายไม่อับไม่ร้อน จะช่วยให้เราเดินขึ้นลงได้สะดวก หลายคนที่มาก็ใส่ชุดวอร์ม ชุดออกกำลังกายเหมือนไปยิม ถ้ามาแบบหล่อเท่สวยสะบัด อาจจะลำบากได้ง่ายๆครับ

การเดินทาง

ถ้ามาช่วงกลางวัน ก็มาตามทางที่ Google Maps แนะนำได้เลย เส้นทางจะผ่านถนนตัดใหม่บ้าง ผ่านป่าผ่านดงบ้าง แต่ถนนหนทางก็ถือว่าค่อนข้างโอเคเป็นทางตัดลาดยางสวนกันฝั่งละเลน แต่ถ้ามากลางคืน ขอแนะนำว่าใช้เส้นทางที่ดูโอเคหน่อย ไม่ลัดมาก ใครที่มาครั้งแรก พยายามขับช้าๆ เส้นทางไหนที่ดูแล้วมืด ก็ไม่ควรไปครับ

ผมเองไปครั้งแรก ไม่รู้ว่าเส้นไหนทางดีและมีไฟ เลยเอาชัวร์ขับไกลขึ้นกว่าทางที่เป็นทางลัดประมาณ 10 กม. เข้าลพบุรีจากเส้นสายเอเชียขับตรงมาเรื่อยๆ ผ่านตัวเมืองมาจะดีกว่า ทางอาจจะมืดบ้างแค่บ้างช่วง แต่เส้นที่ผมแนะนำ (เส้นสีน้ำเงินเข้ม) เป็นทางที่มีรถวิ่งผ่านตลอด ค่อนข้างเบาใจครับ กดดูเส้นทางที่มาจากสายเอเชีย คลิกที่นี่

ที่จอดรถ เมื่อไปงานเขาวงพระจันทร์

ที่จอดรถมีเยอะมาก และคิดว่าเพียงพอ แต่ถ้ามาช่วงวันหยุดยาว หรือช่วงเวลาเย็นๆประมาณ 5-6 โมง น่าจะได้ที่จอดไกลจากทางขึ้นนิดนึง แต่จอดไกลก็ปลอดภัย เพราะมีคนเดิน และมีรถเข้าออกตลอด หลายจุดจะมีพี่อพปร. ช่วยโบกดูแลให้ จอดไกลก็เดินผ่านร้านขายของข้างทางเยอะ คิดเสียว่าได้เดินดูของกินก่อนขึ้นเขา หรือก่อนขึ้นรถกลับบ้านครับ

ที่จอดรถไม่เสียเงิน แต่ฝุ่นเยอะหน่อยเพราะเป็นทางดินแดง

มีร้านค้า ร้านขายของเปิดตลอด 24 ชั่วโมง

แม่ค้าเปิดร้านกันตลอด มีผลัดเปลี่ยนกะ เปลี่ยนคนมาขายเหมือนพนักงานเซเว่น 😄 ของที่ขายมีหลายอย่าง หนักๆจะเน้นไปทางของกิน ของทอด ขนมเบื้อง ลูกชิ้น น้ำชง ผลไม้ มีร้านอาหารตามสั่ง ราคาด้านล่างจะไม่แพง ก็เป็นราคาทั่วๆไปเหมือนในตัวเมืองลพบุรี

ใครที่อยากเติมพลังก่อนเดินทางขึ้นเขา ก็มาจอดรถแล้วแวะทานที่ข้างล่างนี่ก่อนได้ หรือใครที่เหนื่อยจากการเดินลงมาแล้ว ก็มาพักนั่งร้านน้ำชง พักกินข้าวตรงร้านข้างทางตรงนี้ได้

เส้นทางเดินขึ้น

เมื่อเดินเลยร้านค้าริมทางก็จะตรงเข้ามาที่ตัววัด เป็นวัดใหญ่ด้านล่างก็จะมีที่ทำบุญ พื้นที่กว้าง จัดหลายอย่างเป็นระเบียบ ดูไม่พลุกพล่านเหมือนตลาดที่เดินผ่านเข้ามา พอเดินเข้ามาเรื่อยๆ ก็จะเจอป้ายทางเดินขึ้นเขา ทางเดินตรงนี้จะไม่มีหลังคาไปตลอดทาง บางช่วงไฟอาจจะมืดบ้าง คิดว่าไม่จำเป็นต้องใช้ไฟฉายแล้วครับ

ผมพกไป แต่มองจากข้างล่างก็คิดว่าทางเดินไฟน่าจะพอ หรือถ้าไม่พอก็เปิดจากมือถือแค่ช่วงสั้นๆแค่ไม่กี่ขั้นแทนก็น่าจะได้ เลยทิ้งไว้ในรถไม่ได้ติดขึ้นไปด้วย

ทางชันมากน้อยสลับกันไป

ช่วงแรกๆทางจะไม่ชัน แต่ละขั้นค่อนข้างจะมีความกว้างเท่ากัน ทำให้เดินค่อนข้างง่าย แต่พอเดินขึ้นไปสักพัก หลังจากช่วง 1,000 ขั้นแรกขึ้นไปจะเริ่มชันขึ้น แต่ละก้าวอาจไม่เท่ากัน บางช่วงชันและมีทางโค้ง ยิ่งช่วงหลังๆ ตอนที่ใกล้ถึงยอดเขาแล้วจะชันแบบชันมาก บางขั้นอาจสูงประมาณ 15-20 ซ.ม. แต่เป็นแค่ช่วงสั้นๆประมาณ 10-20 ขั้น ไม่ได้ชันเป็นขนาดร้อยขั้น

ข้อแนะนำคือไม่ควรวิ่ง โชว์ความฟิตเดินเร็ววิ่งขึ้นเร็วตั้งแต่ชั้นแรกๆ เพราะจะทำให้เหนื่อยหายใจลำบาก หายใจไม่ทัน ช่วงหลังๆ จะเดินขึ้นลำบาก ก้าวขายาก ตอนที่ผมไปก็มีวัยรุ่นเยอะ ช่วงแรกๆคุยกันสบายๆ วิ่งบ้าง ก้าวทีก้าวใหญ่บ้าง แต่พอผ่านช่วง 2,000 ขั้นขึ้นไปแล้วก็เห็นนั่งหน้ามืด นั่งหอบกันเกือบทั้งหมด

มีร้านค้าตลอดทาง

ทุกๆ 50 ขั้น หรือน้อยกว่านั้นจะมีร้านค้าขายของให้นั่งพัก ร้านค้าเยอะมาก ถ้าให้นับตั้งแต่ขั้นแรกถึงขั้นสุดท้ายด้านบน น่าจะมีร้านค้าไม่ต่ำกว่า 50 ร้าน ทุกร้านจะขายของประมาณเดียวกันคือน้ำดื่ม น้ำชง บางร้านมีขนม มีลูกชิ้น มีไอติม มียาดมยาหม่อง น้ำมันมวย ไม่ต้องกังวลว่าจะขาดน้ำดื่ม มีขายแทบทุกร้าน

แต่ราคาจะสูงกว่าข้างล่างเท่าตัว น้ำดื่มขวดนึงประมาณ 30 บาท น้ำชงอย่างน้ำแดงโซดา 40-50 บาท ยิ่งสูงราคาก็จะยิ่งขยับเล็กน้อย ทุกร้านจะมีหลังคา มีเก้าอี้ให้นั่งพัก ใครที่พอรู้ว่าเหนื่อยมาก จะไม่ไหว ก็หยุดแวะได้ตลอดทาง

เดินถึงช้า แต่เอาถึงชัวร์ๆ ดีกว่าครับ ตอนที่ผมไปมีผู้สูงอายุหลายคน ก็เดินๆ พักๆ ไม่นานก็ถึงข้างบนเหมือนกัน ช่วงขั้นที่ประมาณ 3,000 หรือ 3,500 นี่เริ่มรู้สึกว่าก้าวขายาก ขาหนัก ทางก็ยิ่งชัน แต่ละขั้นต้องใช้เวลาหน่อย แต่ก็ไม่มีปัญหา วัดมีราวให้จับตรงกลางตลอดทาง

แนะนำของที่ต้องเตรียมมามี ยาประจำตัว, ถุงมือ สำหรับจับราว ถ้ามากลางวัน อย่าลืมร่ม หรือหมวก ไม่ควรแบกของมาเยอะ เพราะจะลำบาก และจะคิดว่าเป็นภาระอย่างแน่นอนครับ

ข้างบนมีอะไร

ข้างบนลมแรงมาก ช่วงกลางคืนแรงขนาดหนาวจนสั่นได้ เสี่ยงต่อการเป็นไข้พอสมควร เหงื่อที่เปียกมาไม่ถึง 5 นาทีแห้งทั้งตัว ข้างบนจะมีศาลาให้นั่งพัก มีร้านขายของ มีจุดให้ถ่ายรูปชมวิว จุดผูกผ้าแดง พระพุทธรูปให้ทำบุญกราบไหว้ มีพระพุทบาท และมีสิ่งที่ใครต่อหลายคนพูดกันคือ มีข้าวต้มของทางวัดให้ทานฟรี

ไหนๆก็มาถึงแล้ว ก็เลยขอลองสักหน่อย ได้ยินคนพูดกันมาตลอดทางว่าจะขึ้นไปกินข้าวต้มๆ ผมดื่มน้ำมาเยอะเลยไม่ได้หิวมาก ตักข้าวประมาณ 2 ช้อน ทางวัดจะมีกับให้ 2 อย่างคือผัดไชโป๊ว กับ ผักกาดดองเค็ม เรื่องรสชาติขอไม่เขียนบอก อยากให้ลองดูกันเองแล้วจะซึ้งครับ

ทางลงอีก 3,790 ขั้น

ตอนเดินขึ้นผมใช้เวลาประมาณ 2 ชั่วโมงกว่าๆ นั่งพักไปเรื่อยตลอดทาง มีบางช่วงก็เดินได้ช้าเพราะชัน มีทางโค้ง บางช่วงถ้าคนเยอะก็จะใช้เวลารอมากหน่อย ทางเดินไม่กว้าง แต่ก็ไม่ได้แคบมาก ขึ้นลงสองคนในบางช่วงพอทำได้ แต่ไม่ควรใช้ความเร็ว โดยเฉพาะขาลง ยิ่งกลางคืนค่อนข้างอันตราย ลงเร็วหรือก้าวพลาดจะบาดเจ็บมากแน่นอน แล้วก็มีโอกาสที่จะล้มพร้อมกันหลายคนเป็นโดมิโน่ได้

รวมๆ ไม่ควรวิ่ง ไม่ควรประมาท ถ้าไม่ชัวร์จับราวเหล็กตลอดทางก็ดี ใครที่ดูทรงแล้วมาจี้ๆ เร่งรีบก็ควรให้เขาไปก่อนครับ

สรุปแล้วเป็นอีกหนึ่งทริปที่ประทับใจ เหมือนได้ชนะใจตัวเอง ได้ขึ้นมาดูวิวมุมกว้างเห็นอะไรใหม่ๆ ได้เพื่อนใหม่ที่คอยเชียร์ตลอดทาง ขนาดผมขึ้นลงคนเดียวยังเหนื่อยมาก เจอพี่ที่แบกลูกขึ้นมาด้วยนี่นับถือเลย

เทศกาลงานวัดเขาวงพระจันทร์ เป็นอีกเทศกาลประจำปีนึงที่อยากให้ลองแวะมาครับ ถึงขึ้นไม่ถึงยอดเขา แค่มาเดินๆ เอาสัก 700 ขั้น หรือขึ้นไปไหว้พระใหญ่ประมาณ 1,200 ขั้นแทนก็ได้ การไปเดินตั้งแต่ตีนเขาจนถึงยอดเขาวงพระจันทร์นี้ถือเป็นอีกหนึ่งความสำเร็จนึงได้เลยตอนที่ตัวเองยังพอมีแรงอยู่ครับ 😊